“روستای سورانه”
در دهـــاتــی کوچـک و سـرسبز باشد خانـــه ام
در جـــوار شـهـر شـازنـد اســت ایــن جـانـانـه ام
کــوه شـهبازش ، دماوند است وباغـش سبزِ سـبز
بــهـر آن کــوچــک ســـراب فصلی اش دیوانه ام
یـک جـهان سبـزی و یـک دنیا گلِ سرخ و سـفید
بــهـر گــلبـرگ لــطـیـف و حشــی اش پـروانـه ام
زیـنــتــش فـرزنـد زهــرا ، نـــام او عــبـدالْـلـه
آن نــگــیـن بـا صـــفــا را طــالــب رنــدانــه ام
مـــردمــش خـونـگـرم و پـویـا،کشـتـزارش بـا صـفا
با هــــزار و صـــد نــفـــر جـمـعـیـتـش زنـده ام
گرچه میبینم هزاران شهر چون تهران و رشت
لیـک خوشحالـم از اینکـه سـاکن ســورانـه ام
شاعر:آقای حسن نوروزی”
